Geen categorie

Op dinsdag 13 mei heb ik meegedaan aan de tijdrit in Limburg. Deze tijdrit met een para-klassement heb ik ook in mijn programma ingepast, omdat ik niet naar Maniago ben gegaan om weer helemaal fit te worden. Ik ging dan ook met het zelfde doel naar Limburg als waarmee ik afgelopen zondag naar Duitsland afreisde: op 90% rijden en goed op de aeropositie blijven letten.

De reis naar Limburg was er een met files, files en nog eens files, waardoor ik laat aankwam en geen tijd had om me rustig voor te bereiden en een goede warming up te doen. Dit terwijl ik echt meer dan ruim van tevoren vertrok. Maar dit heb je niet in de hand, dus ik ben me zo goed en zo kwaad als het kon gaan voorbereiden, heb tien minuutjes ‘warm gereden’ en toen was het al tijd om te starten.

Het was een heuvelachtig parcours. De tijdrit was 13,8 km lang en telde drie pittige klimmetjes met in totaal 77 hoogtemeters. Het was dus een uitdaging om me aan m’n doel te houden. Het lukte aardig om me aan mijn vermogens (90%) te houden, waardoor ik op de klimmetjes wel snelheid verloor, maar dat accepteerde ik. Het lukte me in het begin van de tijdrit minder goed om in de aerohouding te blijven, maar dit ging gedurende de tijdrit wel beter. Zo goed als afgelopen zondag lukte me dat nu niet, maar ik was toch ook weer tevreden en had mijn doelen wel behaald.

Daarnaast won ik de tijdrit, maar de andere toppers waren natuurlijk in Maniago. Maar toch weer bloemen voor een overwinning.

Na goed overleg met Cycle Capital Cycling Club heb ik besloten dat ik de valide wedstrijden vanaf dit seizoen (2025) voor Coers Racing Team rijd. Ik wil graag aan het NCK meedoen en naast het para-cycling meer in het valide circuit rijden en omdat Cycle Capital Cycling Club zich qua prestatiesport voornamelijk richt op dames en para-cycling, zijn er te weinig heren die tijdrijden bij deze club. Er is onderzocht naar de mogelijkheid om een herenteam te formeren om het NCK te rijden, maar het risico is te groot dat er te weinig heren daarvoor zijn. Hierbij heeft Cycle Capital goed met me meegedacht en me geen strobreed in te weg gelegd om me voor de wedstrijden in het valide circuit aan te sluiten bij Coers Racing Team, de wedstrijdafdeling van Coers Cycling Club, een wielerclub uit Den Bosch. De para-cyclingwedstrijden blijf ik uiteraard rijden voor Cycle Capital. Ik ben Cycle Capital hiervoor heel dankbaar!

Na een mislukte poging op 13 april bij de tijdrit in Bemmel (valide), waar mijn derailleurpad voor de start afbrak, heb ik op 11 mei dan toch echt mijn debuut gemaakt voor Coers tijdens de tijdrit Homerrunde in Raesfeld (Dui) voor de Horst Niewrzol Cup (valide). Ik heb deze tijdrit in mijn programma ingepast, omdat ik niet naar Maniago ben afgereisd, omdat ik niet helemaal fit was. Ik mocht dan ook geen maximaalinspanning doen. De opdracht was om rond de 90% te rijden en extra goed op de aerohouding te letten. Dit lukte deze dag allebei heel goed. Ik heb rond de 90% gereden en het lukte me goed om zo goed mogelijk in de aerohouding te blijven zitten. Zo kwam ik toch nog tot een redelijk snelle tijdrit. Dit was niet het hoofddoel, maar wel een mooie bijkomstigheid. Ik was dan ook erg tevreden. Het was ook een gezellige tijdrit waaraan nog drie andere Coers-rijders meededen.

Na veel wikken en wegen heb ik besloten niet naar Maniago af te reizen. 

Ik loop al een tijd te kwakkelen met allerlei (‘basisschool’)virusjes en daar wil ik nu vanaf. Ik kan in Maniago, net als in Oostende, ook niet op mijn eigen niveau presteren en dan wil ik het ook niet. Dan heeft het weinig zin. Vandaar deze beslissing, genomen na overleg. 

Ik ben heel teleurgesteld, maar het is de juiste keuze met de wedstrijden die nog komen gaan in het vooruitzicht. 

Even slikken en weer doorgaan! Op naar het volgende doel!

Op 27 april reisde Wouter af naar Oostende voor de World Cup. Helaas had hij weer een (‘basisschool’)virusje onder de leden en was hij dus verre van fit. Hij had zijn doelen bijgesteld en het doel was nu top 20 te rijden en zo World Cup-punten en punten voor de UCI World Ranking te halen. Met twee 19e plaatsen heeft hij zijn doelen behaald en mag hij onder deze omstandigheden tevreden zijn.

In zijn tijdrit, gereden in Oostende waar altijd veel wind staat die ook steeds wat krachtiger werd, duurde het, na een bijzondere start waar hij net niet de muur in werd gedirigeer, zo’n 5 km, voordat hij in zijn ritme kwam. Daarna reed hij geen bijzondere, maar wel een constante tijdrit. Luide aanmoedigingen door Nederlanders in het technische gedeelte waren goed voor de moraal en op de lange stukken probeerde hij de aeropositie goed vast te houden. Hij deed er alles aan wat er in deze vorm mogelijk was om zijn vooraf bijgestelde doel te behalen en dat lukte. Meer kon hij niet verwachten, dus mocht hij tevreden zijn.

Twee dagen later was de wegwedstrijd in Brugge. De wind was heel krachtig, windkracht 5-6 en er werd tegen de wind meteen aardig doorgetrapt. Wouter kon, al hoestend en proestend vanwege het virusje, goed bijblijven. Tijdens de zoveelste hoestbui van Wouter werd er weer een demarrage geplaatst en was er een gaatje. Wouter probeerde het gaatje nog dicht te rijden, maar kreeg geen hulp, omdat een aantal renners al behoorlijk kapot zat. Wouter kwam tot 10-20 meter, maar hij kreeg het niet dicht. Hij kwam in een groepje met een Turk en een Portugees. De Turk wilde niet rijden en de Portugees zat echt al behoorlijk in het rood. Ze werden bijgehaald door een Australiër en een Belg. De Australiër wilde niet rijden, maar de Belg en Wouter wel. Ze spraken met elkaar en demarreerden in eerste instantie om de Portugees te lossen. Dit lukte bij de eerste poging. De Australiër en de Turk kregen de Belg en Wouter er niet af, waardoor ze met z’n vieren bleven en Wouter ook hier zijn vooraf bijgestelde doel behaalde. Wederom mocht hij voor nu tevreden zijn.

Op 30 maart begon voor Wouter na hersteld te zijn van een virusje dan toch het seizoen met een tijdrit op het circuit van Zolder. Met heel veel zin, maar zonder al te hoge verwachtingen vanwege de zeer gebrekkige voorbereidingen, reisde Wouter af naar België. Na een verkenning en daarna een goede warming up op de Tacx, startte Wouter aan zijn tijdrit van 24 km. Zijn doel was om zo constant mogelijk te rijden. Vanaf 8 km lukte dat en de laatste 4 km kon hij nog behoorlijk versnellen. Verrassend genoeg bleek zijn tijd goed te zijn voor een tweede plaats! Dit was een onverwachte en positieve meevaller! Voldaan kon en met een zilveren medaille rijker reed Wouter terug naar Nederland.

Het was even spannend, maar uiteindelijk kon het NK tijdrijden toch doorgaan. Op 14 september streden de para-cyclingtoppers om de nationale titel. Wouter reed niet bijzonder, maar degelijk genoeg, net als eerder dit jaar op 15 juni op het NK wegwielrennen, als nummer op het podium plaats te nemen.

NK Tijdrijden 2024

NK Wegwedstrijd 2024

Tijdens de World Cup in Oostende bleek hoe hoog het niveau is, ruim drie maanden voor de Spelen. Ook bleek hoe dicht sommige uitslagen bij elkaar liggen.

Op vrijdag stond de tijdrit op het programma. Door het noodweer werd de start meerdere keren uitgesteld en uiteindelijk werd de tijdrit ingekort van 30 km naar 20 km. Met windkracht 6/7 (en dan ook nog kustwind) werd de tijdrit afgewerkt. Na een zeer matige start, wat hem in de eerste 10 km veel tijd kostte, reed Wouter een sterke tweede helft. Het verschil tussen de eerste en de tweede ronde was volgens Wouter echt veel te groot. Als hij de eerste ronde had gereden wat hij ook de tweede ronde reed, was zijn uitslag nog een stuk beter geweest. Wouter moest nu genoegen nemen met een 22e plaats.

Op zondag was de wegwedstrijd aan de beurt. Wouter reed keurig mee met de eerste groep en zat lekker in de koers. Na een aantal ronden maakte hij een domme fout door net voor een bocht een gat te laten vallen bij een inhaalactie van een C1-renner die op een ronde was gezet. Hij moest de achtervolging inzetten en reed het gat bijna dicht, maar net niet. Een gevalletje ‘eigen schuld, dikke bult’ en een mooi leermoment.

Na een tijdje als eenling tussen het eerste peloton en een achtervolgend groepje te hebben gereden, sloot een Ier uit dat groepje aan bij Wouter. Zij hielden het gat tot de achtervolgers hetzelfde, waardoor zij samen naar de finish reden. De Ier werd 20e en Wouter 21e. Een goede koers van Wouter waarin hij door een eigen fout helaas dus niet kon doen wat erin zat. Maar ook dat is een onderdeel van wielrenne

In het weekend van 6 en 7 april heeft Wouter net als in Spanje, ook de wegwedstrijd en de tijdrit van de Europa Cup in Italië gewonnen en daarmee dus ook het gecombineerde klassement!

Tijdens de wegwedstrijd was hij de snelste in de sprint van een kopgroep van 3. Dit maakte het voor Wouter extra mooi, omdat hij niet bekend staat om zijn sterke sprint. Het heeft behoorlijk geholpen bij het tanken van vertrouwen!

De tijdrit van de zondag was goed genoeg voor de overwinning. Toch was Wouter kritisch, omdat hij weleens een betere tijdrit heeft gereden. Ondanks dat kon hij toch een overwinning bijschrijven.

Door deze twee overwinningen stijgt Wouter nu naar de 6e plaats op de UCI-wereldranglijst, een evenaring van zijn hoogste notering ooit, maar nu heeft hij al meer punten dan toen. Een mooie extra beloning!

Wouter Eijkman schittert bij seizoensopening in de Extremadura European Paracycling Cup 2024

Wat een seizoenstart voor Wouter Eijkman, para-cyclist bij Cycle Capital en TeamNL! In het Spaanse Cáceres won Wouter dit weekend zowel de tijdrit als de wegwedstrijd in de Extremadura European Paracycling Cup 2024. 

Spaanse wedstrijd voor parawielrenners

Op 2 en 3 maart was Extremadura in het zuidwesten van Spanje het epicentrum van het aangepaste fietsen. In deze regio grenzend aan Portugal vond daar de zesde editie plaats van de UCI-wedstrijd, de Extremadura European Paracycling Cup.

Wegwedstrijd

De zaterdag stond in het teken van de wegwedstrijd met diverse ronden op een parcours van 11,7 kilometer in de stad Casar de Cáceres. Een paar dagen voorafgaand aan deze wedstrijd had Wouter de route al verkend. En dat wierp zijn vruchten af. Met het zuur in de benen in de slotmeters wist Wouter (MC3) de concurrentie voor te blijven en finishte hij als eerste.

Individuele tijdrit

De tijdrit is de discipline die Wouter Eijkman het beste ligt. Hij kon in deze race van 21,7 km terugvallen op een goede basis, ondanks de zwaardere omstandigheden in deze editie ten opzichte van de edities in 2021 en 2022.

“Het werd op zondag niet mijn beste tijdrit”, licht Wouter toe. Hij voelde de inspanning van de wegwedstrijd de dag ervoor nog goed in zijn benen en ook de zijwind hinderde hem in de race; hij moest een aantal keer uit de beugels. Toch was zijn inspanning goed genoeg voor de winst en mocht hij stralen op het hoogste podium.

Winst met extra gouden randje

Met twee keer winst in één weekend kan Wouters seizoenstart niet meer stuk. “Ik heb dit weekend in beide wedstrijden alles gegeven. Speciaal voor een dierbare. Dat motiveerde me extra en ik ben dan ook ongelooflijk trots op dit resultaat!”

Zondag 24 september reed ik mijn laatste para-cycling wedstrijd van het seizoen, de tijdrit van Limburgs Snelste in Heusden-Zolder in België. En…. eindelijk heb ik een goede tijdrit gereden wat ook nog winst opleverde! Het was een parcours met veel interval. Dat is niet perse mijn specialiteit. Toch ging dat best goed! Er stond een partij wind en het was een parcours met aardig wat hoogteverschil, wat het uitdagender maakte. Ik was tevreden met mijn rit en uiteraard ook tevreden met het goede resultaat. Voldaan ging ik naar huis met een trui, een medaille, bloemen en een goed gevoel!

Wat het extra leuk maakt: in mijn leeftijdscategorie tussen de valide renners had ik de derde tijd, dus zou ik ook op het podium zijn geëindigd!