Wouter Eijkman is bekend met de erfelijke skeletaandoening HME-MO. Dit brengt o.a. beperkingen met zich mee bij de beweeglijkheid in de gewrichten, o.a. in enkels en heupen. Ook zijn kenmerken van HME-MO het hebben van kortere armen en benen. Hierdoor is het uitvoeren van sommige activiteiten lastig (er) en beperkt(er) mogelijk of kan het niet. Gelukkig kan hij ook heel veel wel.
Het motto van Wouter is dan ook ‘durf te dromen en leef je droom’ en ook het ‘omdenken’ is een uitspraak die bij hem hoort. Hierdoor heeft hij altijd gekeken naar wat hij wel kan “en dat is heel veel”.
Zo heeft hij vanaf zijn jeugd tot aan 2013 getafeltennist. Hij heeft in de jeugd op landelijk niveau gespeeld en bij de senioren heeft hij de hoofdklasse gehaald. In 2013 stopte hij met tafeltennis, vanwege rugproblematiek.
Deze rugproblematiek was het gevolg van het te lang doorlopen met een rugprobleem, niet gerelateerd aan HME-MO. Waar de meeste mensen met dit probleem slechts een paar weken kunnen doorlopen, heeft Wouter hier twee jaar mee doorgelopen. In 2013 kwam het moment dat hij slechts een korte tijd kon staan. Voorovergebogen hield hij het het langst vol. Na allerlei dingen te hebben geprobeerd, werd hem geadviseerd een fiets te kopen in de hoop dat dat zou helpen. Als hij voorovergebogen stond, voelde hij immers geen pijn. Dus op een racefiets zou dat misschien ook het geval zijn.
Om deze reden kocht Wouter zijn eerste racefiets in de hoop dat zijn rugprobleem toch nog flink zou verbeteren. In 2014 begon hij en er gebeurde waarop hij hoopte! Zijn rugproblematiek nam af en inmiddels beperkt zijn rugprobleem hem niet of nauwelijks meer. Het had/heeft dus geholpen.
Toen hem werd gezegd dat het fietsen waarschijnlijk niet meer nodig zou zijn, had Wouter al lang besloten om door te gaan. Wielrennen was inmiddels zijn grootste passie.
Zo had hij inmiddels in 2015 meegedaan aan Alpe d’HuZes en was hij in 2016 zelfs op tv bij het programma KRO Kruispunt ‘De mythe van de Mont Ventoux’ (https://www.npostart.nl/KN_1683575 De mythe van de Mont Ventoux) toen hij voor zijn eigen skeletaandoening HME-MO de Cinglé du Mont Ventoux reed.
Intussen had hij ook een reguliere wedstrijdlicentie en reed daar ook koersen. In 2017 en 2019 deed Wouter weer mee met Alpe d’HuZes en in 2018 reed hij de Mont Ventoux vijf keer op een dag op voor Klimmen tegen MS.
Na in 2016, 2017 en 2018 te hebben gekoerst voor Gaul!, stapte hij eind 2018 over naar BEAT Cycling. Hier ontmoette hij in september 2019 tijdens het Nederlands Clubkampioenschap Tijdrijden Daniël Abraham, paralympisch kampioen van Rio, destijds ook rijdend voor BEAT Cycling. Ze raakten aan de praat en Daniël adviseerde Wouter om zich aan te melden bij de KNWU voor para-cycling. Wouter had er nooit bij stilgestaan dat hij in aanmerking zou komen, omdat hij in het dagelijks leven geen belemmeringen had om fulltime te werken. Toen dit werd gezegd, ondernam Wouter gelijk actie. Hij meldde zich aan en tijdens de classificatie werd hij geclassificeerd voor de C3-categorie van het cycling (C1 is de categorie voor renners met de zwaarste beperking, C5 die voor mensen met de lichtste beperking, dit alles gerelateerd aan wielrennen). Niks stond Wouter meer in de weg om nationaal en internationaal te gaan meedoen aan para-cycling. Een nieuw avontuur waar Wouter altijd van heeft gedroomd. Zijn motto’s ‘durven dromen en leef je droom’ en ‘omdenken’ hebben hem dus geholpen. Vanaf dat moment gaat Wouter vol voor zijn ultieme droom!
In januari 2020 ging Wouter in zee met inspanningsfysioloog/trainer Floris de Bruin van Trias en dat heeft hem nu al veel opgeleverd.
In maart 2020 mocht Wouter mee op trainingsweekend met de KNWU en hij nam deel aan de open talententrainingen van de KNWU, om zoveel mogelijk ervaring op te doen en gezien te worden. Beide lukte.
Toen hij in juni 2020 tijdens de NOC*NSF JCF Limietendag een ‘Potential-tijd’ reed (een tijd vergelijkbaar met de top 8 internationaal gezien, gebaseerd op de laatste 3 WK’s en laatste Paralympische Spelen), mocht hij meetrainen met de talentenselectie op Papendal. Ook mocht hij, mede dankzij dit resultaat, meedoen met een wereldbeker en Europa Cup-wedstrijd.
Helaas gingen bovenstaande wedstrijden door Covid-19 niet door, waardoor hij zijn para-cycling-debuut maakte op het NK tijdrijden in Amsterdam. Hier werd hij derde. Toen hij vier dagen later tweede werd op het NK weg in Nieuwegein, was zijn seizoen toch meer dan geslaagd, ondanks Covid-19.
Als slagroom op de taart, werd hij toegevoegd als decentraal talent aan de talentengroep van de KNWU.
In december 2020 werd bekend dat Wouter BEAT Cycling gaat verlaten. Hij gaat met ingang van 1 januari 2021 rijden voor het Amsterdamse Cycle Capital. Deze overgang naar deze vereniging is voor Wouter een flinke vooruitgang. Deze vereniging gaat hem ondersteuning bieden waar mogelijk en gaat er alles aan doen om voor hem de optimale omstandigheden te creëren om hem de volgende stappen te laten maken!
Hij gaat nu vol voor zijn sport om er alles wat mogelijk is uit te halen.
In 2021 debuteerde hij in het internationale veld tijdens de Ronde in Vlaanderen en reed hij naar tevredenheid bij de World Cup in Oostende. Hij behaalde twee keer een tweede plaats tijdens de Europa Cup in Bilbao en haalde het twee keer podium in De Panne (2e en 3e) .
Een absoluut hoogtepunt was zijn uitverkiezing voor de EK-selectie. In Oostenrijk werd hij 2 keer 5e en reed hij op de tijdrit de snelste tijd van alle Nedsrlandse Cyclingrenners aldaar.
In een jaar waar om onduidelijke redenen geen NK werd gehouden, won hij de nationale tijdrit in Amersfoort en de nationale wegwedstrijd in Nieuwegein.
In september volgde een nieuw hoogtepunt. Hij werd officieel geselecteerd voor het CTO KNWU/TeamNL-talentteam en vanaf dat moment draait hij dus een fulltime topsportprogramma op Papendal. Eind oktober volgde een heel mooie overwinning; hij won de tijdrit van de Extremadura European Paracycling Cup en eindigde het jaar in de top 10 van de UCI-world ranking.
In 2022 trainde hij door en behaalde hij ook weer een aantal mooie resultaten, ondanks wat tegenslagen, zoals een valpartij, een ribblessure, corona, etc.. Zo won hij de Para Panne wegwedstrijd (na een valpartij waar hij bij lag) en won hij weer de tijdrit van de Europa Cup in Extremadura. Ook haalde hij een top 10-klassering tijdens de World Cup in Elzach en reed hij weer goed mee tijdens de World Cup in Oostende.
Tijdens het NK tijdrijden en weg behaalde hij de bronzen plak en tot zijn eigen verrassing behaalde hij eind 2022 ook twee keer brons op het NK baan.
Ook komend seizoen zit hij bij CTO en blijft hij hard trainen om volgende stappen te zetten, op weg naar hey hoogst haalbare en zijn ultieme droom!